(5) Buk zwyczajny “Krępy” między Goszczem a Bukowiną Sycowską.

Drzewo nr 5. w tegorocznym cyklu to rosnący blisko opisanego tydzień temu buka “Krzepkiego” jego nieco grubszy leśny brat. Podobieństw między oba okazami jest dużo, ale znajdziemy też sporo różnic.

Podstawa pnia drzewa została pomalowana przez las zielonymi mchami, a więc mamy pod tym względem podobieństwo do “Krępego”. Jednak bohater dzisiejszego wpisu został nazwany przeze mnie “Krępym”.

W zasadzie granica między “Krzepkim” a “Krępym” nie jest ostra. Intuicyjnie “Krępy” jest bardziej “przysadzisty” i “masywny” od “Krzepkiego” i tak właśnie należy spojrzeć na opisywane drzewo.

Pień okazu posiada z jednej strony charakterystyczne narośle, poniżej którego się zwęża a następnie rozszerza. To sprawia, że najwęższy obwód pnia znajduje się poniżej poziomu pierśnicy.

Różnica jest niewielka, ale jest. Na poziomie pierśnicy obwód pnia drzewa wynosi 377 cm, natomiast na poziomie 90 cm obwód pnia “Krępego” wynosi 365 cm i to ten pomiar należy podawać jako zgodny z zasadami obowiązującymi w dendrometrii.

Teraz przyjrzymy się dokładnie dolnemu fragmentowi pnia. Malownicze mchy pojawiają się punktowo i spontanicznie również powyżej części odziomkowej. Drzewo charakteryzują też podłużne pęknięcia na korze.

Dodatkowo widać na nim drugie narośle. Te naturalne ozdoby pnia barwią jego pokrój i nadają mu większej malowniczości. Z dalszej perspektywy wyraźnie widać, że pień powyżej narośli nie posiada już zgrubień, pęknięć i mchów.

Drzewo rośnie na płaskim terenie, a więc inaczej niż w przypadku “Krzepkiego”, który rośnie na wypukłości terenu.

Korona “Krępego” jest mniej rozłożysta i mniej ugałęziona od korony “Krzepkiego”. Widać w niej kilka “strat” związanych z naturalnym wyłamaniem się okazałych konarów i generalnie panuje w niej większa nieregularność.

Jeden z grubszych konarów, którego część wierzchołkowa wyłamała się, odchodzi kandelabrowo od pnia i jest jednym z najbardziej charakterystycznych dla tego drzewa.

Pod tym względem przypomina nieco buka “z podkową”, którego opisałem w cyklu 2019: https://lenartpawel.pl/perly-dendroflory-wzgorz-twardogorskich-2019-5-buk-zwyczajny-z-podkowa-z-bukowiny-sycowskiej.html

Na powyższych dwóch zdjęciach widać górny fragment korony w stanie bezlistnym i pełnego ulistnienia. Stan zdrowotny drzewa jest dobry, podobnie można napisać o jego stanie technicznym.

W końcu “Krępy” to krępy a nie chuderlawy, lichy, słaby i chory. ;)) Czy jednak jego kondycja jest lepsza od buka “Krzepkiego”? Moim zdaniem i na podstawie subiektywnych oględzin mogę napisać, że oba drzewa pod tym względem są do siebie bardzo podobne.

Piękno i oryginalność budowy “Krępego” najlepiej można dostrzec w stanie bezlistnym. Kandelabrowo ukształtowany konar to pewnego rodzaju wisienka na dendrologicznym torcie dla tego drzewa rosnącego w leśnych głębinach.

Buk “Krępy” to dorodne, okazałe drzewo na tle buków rosnących w lasach Bukowiny Sycowskiej i Goszcza. Dzięki dość oryginalnej budowie i charakterystycznym naroślom oraz konarowi, który kandelabrowo odchodzi od pnia, drzewo jest ciekawostką dendrologiczną, wartą (według autora) pokazania i opisania.

Podobnie jak buk “Krzepki”, również buk “Krępy” został uwieczniony przeze mnie na filmie.

⇒ Buk zwyczajny “Krzepki” na filmie:

https://drive.google.com/drive/folders/1deAwDLtDCJf1eGDm9867neO38XluUB1Z

P O D S U M O W A N I E

1) W lasach między Bukowiną Sycowską a Goszczem, w pobliżu szlaku kolejowego, około 20 metrów obok buka “Krzepkiego” rośnie buk zwyczajny “Krępy”, którego obwód pierśnicowy pnia wynosi 377 cm, natomiast obwód pnia na poziomie 90 cm wynosi 365 cm (według pomiarów z 12.02.2022 r.) i wysokości około 28 metrów. Odziomkową część pnia drzewa pokrywają malownicze mchy, na wysokości około 1,5 m znajdują się narośle, dodatkowo na pniu widać podłużne szczeliny (pęknięcia).

2) Stan zdrowotny i techniczny drzewa jest dobry, korona buka jest dosyć nieregularna, jeden z konarów przybrał charakterystyczny kandelabrowy kształt, niektóre gałęzie i konary uległy wyłamaniu z przyczyn naturalnych.

3) Jest to kolejny ciekawy, malowniczy i dorodny przedstawiciel Fagus sylvatica w gospodarczych drzewostanach tych lasów, chociaż jego atrakcyjność doceniają bardzo nieliczni miłośnicy przyrody Wzgórz Twardogórskich i okolic.

W następnym artykule tego cyklu opiszę kolejnego dorodnego buka, który 55 lat temu w mroźnej, zimowej scenerii był milczącym świadkiem bardzo przykrego wypadku, konsekwencją którego była śmierć człowieka…