(9) Jesiony wyniosły “Gęstwin” z Drołtowic.

W dziewiątym wpisie tegorocznego cyklu pereł dendroflory, przenoszę się na teren dawnego zespołu parkowo-pałacowego w Drołtowicach, o którym wspomniałem już w cyklu 2021, prezentując dorodną sosnę czarną “Otylię” o statusie pomnika przyrody: Perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich i okolic 2021. (20) Pomnikowa sosna czarna “Otylia” z Drołtowic. Park kryje w sobie całkiem sporo ciekawych drzew, na pierwszy plan wychodzi piękna aleja grabowa, wśród której znajdziemy dorodne modrzewie europejskie.      

W pobliżu drogi na niewielkiej parkowej polanie, możemy podziwiać dąb błotny o wyjątkowo intensywnie przebarwiających się liściach podczas jesieni.

W parku znajdziemy też platana klonolistnego, którego gabaryty, na razie są przeciętne na tle platanowych gigantów Dolnego Śląska. Gdy wejdziemy do centralnej części parku, obecnie najmocniej zarośniętej, ujrzymy jeszcze jedno, zacnych rozmiarów drzewo. Sam nie wiem jak to się stało, że tree hunterzy “przegapili” je podczas wyprawy na ten teren kilka lat temu. ;))

Jest to piękny i dziki jesion wyniosły, którego mocny masywny pień, od razu zapala czerwoną lampkę miłośnikom dużych drzew. STOP! Tu trzeba się dokładnie rozejrzeć, obejrzeć, zmierzyć i udokumentować. W pobliżu drzewa przepływa niewielki strumyk, przy którym w porze letniej, czają się hordy spragnionych komarów. Jak człowiek znajdzie się w pobliżu drzewa, następuje atak krwiopijców. W sierpniu miałem okazję przekonać się na własnej skórze o ich determinacji i upierdliwości. ;)) 

W dokładnych oględzinach pnia drzewa, przeszkadzają liście klonu zwyczajnego z licznego samosiewu, który rozpanoszył się w tej części parku. Przy samym pniu jest stosunkowo swobodnie i po wyznaczeniu poziomu pierśnicy, można rozpocząć pomiar jego obwodu.

Aktualny obwód pierśnicowy pnia drzewa wynosi 427 cm. To oznacza, że jest to jeden z najgrubszych jesionów wyniosłych (o ile nie najgrubszy), którego do tej pory zmierzyłem na terenie Wzgórz Twardogórskich i okolic. Niewykluczone, że gdzieś rośnie jeszcze grubszy osobnik, jednak na dzień napisania tego artykułu, nic mi o tym nie wiadomo.

I generalnie starych, dorodnych jesionów na tych terenach spotykam niewiele. W dotychczasowym dorobku cykli pereł dendroflory, jesiony opisałem tylko w jednym artykule. Była to słynna, historyczna aleja jesionowa w Bukowinie Sycowskiej, która przedstawia dla mnie niezwykle istotną wartość sentymentalną: Perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich 2016. (23) Aleja jesionowa w Bukowinie Sycowskiej. Drzewo z drołtowickiego parku odznacza się grubym masywnym pniem, na którym znajdziemy ślady, kikuty i zasklepione rany po wyłamanych konarach.

Osobnik rośnie na płaskim terenie i wykształcił równomierne napływy korzeniowe, które częściowo pokrywają delikatne stanowiska mchów. Dookoła pnia rośnie wiele młodych drzew, są to przeważnie klony zwyczajne.

Na pniu można dostrzec czarny punkt z wysiękiem. Jest to prawdopodobnie jakaś infekcja bakteryjna, która rozwinęła się w ubytku kory i niewielkiej dziupli. Jednak ogólny stan techniczny drzewa jest dobry, a jego kondycję zdrowotną, można określić jako zadowalającą.

Z uwagi na to, że jesion rośnie w najbardziej zarośniętej części parku, nazwanie go przyszło mi szybko i spontanicznie, od panującej dookoła niego gęstwiny. Tak wykluła się nazwa “Gęstwin”, która dobrze oddaje klimat stanowiska w którym rośnie okaz, jak i samo oblicze drzewa, które swoją gęstwiną, dokłada więcej “gęstości” do ogólnej gęstwiny dookoła… ;))

Wspomniana gęstwina, w dużym stopniu przeszkadza w fotografowaniu drzewa. Nie dość, że przysłania wiele jego części morfologicznych, to na dokładkę powoduje silne zacienienie i półmrok (dół za ciemny, góra za jasna). Natomiast o fotografii sylwetki całego drzewa możemy zapomnieć. Jedynym wyjściem jest przyjazd do okazu poza sezonem wegetacyjnym, kiedy gęstwina jest przerzedzona dzięki opadłym liściom.  

Stare, dorodne jesiony przypominają mi okazałe dęby. Są atletyczne, mocarne, odznaczają się grubymi pniami i konarami. Korę też mają podobną. Jesion “Gęstwin” ma jeszcze jeden cenny walor. Wznosi się na wysokość około 30 metrów, będąc jednym z najwyższych parkowych drzew.

Mocarność wyglądu “Gęstwina” jest uwypuklona tym, że okaz rośnie obok chudych i młodych samosiewów innych drzew. To potęguje odczucie, że oglądamy naprawdę wielkie i wspaniałe drzewo.

Mając na uwadze wszystkie atuty prezentowanego jesionu, można się tylko zastanawiać, dlaczego tak cenny osobnik nie został objęty ochroną pomnikową? Takich przypadków na terenie Polski można wymieniać bez liku.

Może ten wpis zachęci władze gminy lub mieszkańców do podjęcia działań, zmierzających od ustanowienia pomnikiem przyrody dorodnego “Gęstwina” z serca drołtowickiego parku.

P O D S U M O W AN I E

1) Na terenie założenia parkowo-pałacowego na Drołtowicach, w jego centralnej i najbardziej zarośniętej części, rośnie okazały jesion wyniosły “Gęstwin”, którego obwód pnia na poziomie pierśnicy wynosi 427 cm, a wysokość około 30 metrów. Jest to jednocześnie jeden z najgrubszych jesionów wyniosłych odnalezionych przeze mnie na Wzgórzach Twardogórskich i okolicach.

2) Drzewo odznacza się grubym, masywnym, walcowatym pniem, na którym notuje się ślady po naturalnie wyłamanych konarach, blizny, zgrubienia oraz infekcję bakteryjną. Korona okazu jest w miarę regularna i bogato ulistniona. Stan zdrowotny drzewa można określić jako zadowalający/dobry. Stan techniczny rośliny też jest przyzwoity.

3) Jesion wyniosły “Gęstwin” należy uznać za jeden z najcenniejszych starych okazów tego gatunku, jakie współcześnie rosną na tych terenach. Jego pokaźne rozmiary, urokliwa lokalizacja i panująca dookoła gęstwina, wzmacniają poczucie unikatowości i patriarchalności prezentowanego drzewa.

W następnym wpisie przeniosę się do lasów Drołtowic, z których prezentowałem już kilka cennych dębów szypułkowych i buków zwyczajnych. Do opisania i pokazania pozostał jeszcze jeden buk i dąb. Najpierw opiszę buka. Będzie to przepiękny i dorodny “Stanisław” rosnący przy leśnej drodze.