Skip to content
Atrakcje astronomiczne na niebie w kwietniu 2020 roku.
W miesiącu kwietniu dzień zaczął wyraźnie przeważać nad nocą, a po marcowej zmianie czasu, wydaje nam się, że wydłużył się o dodatkową godzinę. Pod koniec miesiąca Słońce zacznie zachodzić dopiero przed godziną 20, a jego wschód będzie następował wyraźnie po godzinie 5. W trakcie tego miesiąca Słońce zwiększa wysokość górowania o 10°, pokonując w tym czasie odcinek ekliptyki od środka gwiazdozbioru Ryb do środka gwiazdozbioru Barana, zaś czas jego przebywania nad horyzontem zwiększa się do prawie 15 godzin.
W Warszawie w dniu 1 kwietnia Słońce wzeszło o godz. 06:11, a zaszło o godz. 19:09. W ostatnim dniu miesiąc, tj. 30 kwietnia, wschód Słońca nastąpi o godz. 05:08, a zajdzie o godz. 19:59. To oznacza, że w stolicy w ciągu całego miesiąca noc skróci się o prawie 2 godziny (113 minut).
Kolejność kwietniowych faz Księżyca jest następująca: pierwsza kwadra miała miejsce w dniu 1 kwietnia o godz. 12:21, pełnia nastąpi jutro, w dniu 8 kwietnia o godz. 04:35, ostatnia kwadra przypadnie w dniu 15 kwietnia o godz. 00:56, a nów będzie mieć miejsce w dniu 23 kwietnia o godz. 04:25.
Pomimo szybkiego skracania się nocy, w kwietniu będzie na czym zawiesić oko i lunetę. Nachylenie ekliptyki w kwietniu jest korzystne wieczorem i niekorzystne rano. Ozdobą wieczornego nieba jest planeta Wenus, która w marcu osiągnęła swoją maksymalną elongację wschodnią. Do końca kwietnia jej odległość od Słońca zmniejszy się niewiele, od 46 do 38 °, zmaleje też faza tarczy planety, z 47 do 25%. Jednak największą atrakcją związaną z Wenus w kwietniu jest jej przejście przez jasną gromadę otwartą gwiazd Plejady.
W kwietniu poprawiła się widoczność trzech łatwo widocznych gołym okiem planet zewnętrznych, czyli Marsa, Jowisza i Saturna. Wszystkie one powoli zmierzają do tegorocznych opozycji i zwiększają swoją jasność oraz rozmiary kątowe. Z upływem czasu wszystkie planety wschodzą coraz wcześniej i docierają wyżej nad widnokrąg.
Miesiąc zaczął się bliskim spotkaniem Marsa z Saturnem. Odległość między nimi zmniejszy się do 1°. Niecałe 7° na zachód obu planetom towarzystwa dotrzyma planeta Jowisz. Choć odległość między nimi będzie niewielka, to znajdą się one w innych gwiazdozbiorach: Jowisz – w Strzelcu, Mars z Saturnem – w Koziorożcu.
Warto też pamiętać o trzech, kwietniowych koniunkcjach następujących po sobie. W dniu 14 kwietnia Jowisza, dzień później Saturna, a w dniu 16 kwietnia – Marsa.
Kwiecień to najlepszy miesiąc do obserwowania obiektów poza Drogą Mleczną. W tym miesiącu północny biegun galaktyczny, znajdujący się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki, jakieś 6° na wschód od jasnej, widocznej gołym okiem gromady otwartej gwiazd Melotte 111 i jednocześnie 10° na południe od gwiazdy Serce Karola, najjaśniejszej gwiazdy Psów Gończych, góruje około północy, a pas Drogi Mlecznej zajmuje północną część nieboskłonu.
W kierunku bieguna galaktycznego warstwa obecnego w Drodze Mlecznej, pochłaniającego światło odległych obiektów, gazu i pyłu jest najmniejsza, stąd też w sąsiadującym z biegunem galaktycznym obszarze nieba liczba widocznych galaktyk jest bardzo duża. Dostrzeżenie najjaśniejszych z nich umożliwia już niezbyt duży teleskop i ciemne bezksiężycowe niebo. W rejonie od gwiazdozbioru Panny na południu poprzez Warkocz Bereniki, Psy Gończe do Wielkiej Niedźwiedzicy na północy wystarczy niemal gdziekolwiek skierować teleskop, by natknąć się na jakąś galaktykę.
Nów Księżyca, który będzie mieć miejsce w dniu 23 kwietnia, zbiega się w tym roku z maksimum aktywności corocznego roju meteorów Lirydów, dzięki temu obserwacje tego roju może popsuć już tylko pogoda. Lirydy pochodzą z resztek pozostawionych przez kometę C/1861 G1 (Thatcher) i promieniują od 14 do 30 kwietnia, z maksimum aktywności około 22 kwietnia. Są to dość szybkie meteory, ich prędkość zderzenia z naszą atmosferą wynosi 49 km/s i w okolicach maksimum można się spodziewać mniej więcej 20 meteorów na godzinę.
Radiant roju, wbrew jego nazwie, znajduje się na tle gwiazdozbioru Herkulesa, jakieś 8° na południowy zachód od Wegi, najjaśniejszej gwiazdy Lutni. Na początku nocy astronomicznej (godz. 22:30) radiant wznosi się na wysokość 25°. Koniec nocy astronomicznej następuje około godziny 3, co oznacza, że mamy mniej więcej 5 godzin dobrych warunków obserwacyjnych Lirydów.
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadne informacje.Akceptuję Odrzucić Więcej Polityka prywatności & Cookies