Formacja skalna “Bastei” Parku Narodowego Saskiej Szwajcarii.

Podczas sierpniowego urlopu mieszkałem w Świeradowie-Zdroju, miejscowości, która mnie zachwyciła, ale o tym będzie w innym wpisie. Jeden dzień poświęciliśmy na wycieczkę z biurem turystycznym w trzy niezwykłe miejsca. Pierwszym z nich była formacja skalna “Bastei” Parku Narodowego Saskiej Szwajcarii, drugim Park w Pillnitz, a trzecim Twierdza Königstein. Ten wpis poświęcam fantastycznej formacji skalnej, którą odwiedzają dziesiątki tysięcy turystów.

Saksońska Szwajcaria to określenie niemieckiej części Gór Połabskich znajdujących się po obu brzegach rzeki Łaba, na południowy wschód od Drezna. Rozpościera się między czeskim miastem przygranicznym Decin i saksońskim miastem Pirna. Stanowi część Średniogórza Niemieckiego. Zajmuje powierzchnię około 360 km². Wzniesienia sięgają 400–500 m n.p.m., najwyższe z nich to Groβer Zschirnstein (562 m).

Aby zrozumieć jak powstał ten cud natury, musimy się cofnąć aż o około 100 milionów lat. Wówczas w tym miejscu znajdowało się płytkie morze. Na przestrzeni bardzo długiego czasu, prądy rzek naniosły mnóstwo piasku i żwiru składającego się z drobnych otoczaków (otoczak to fragment minerału lub skały o rozmiarach frakcji żwirowej, wygładzony i zaokrąglony podczas transportu przez wodę).

Tak oto – warstwa po warstwie i pod ciśnieniem – powstała platforma piaskowca o grubości około 600 metrów. Pod koniec okresu kredowego, na skutek ruchów skorupy ziemskiej, została ona podniesiona.

Rozpoczął się proces erozji. Rzeźbiarką była i pozostaje do dziś płynąca woda. Taka jest geneza cudu natury, jakim są Góry Połabskie.

A zatem miliony lat skomplikowanych procesów geologiczno-fizyczno-chemicznych, przy działaniu ogromnych sił, ciśnienia, wody i warunków atmosferycznych, dało fantastyczny efekt. Obecnie monumentalne piaskowce są jedną z najwspanialszych atrakcji turystycznych tego regionu.

Jest to również obszar o niespotykanej gdzie indziej różnorodności kształtowań terenu na stosunkowo niewielkiej przestrzeni. Równiny znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie jarów, gór stołowych i skalistych.

W 1824 r. zbudowano drewniany most znajdujący się ok. 110 m n.p.m., na prawym brzegu Łaby, pomiędzy miejscowościami Rathen i Stadt Wehlen. Można się do niego dostać licznymi szlakami turystycznymi lub autobusem, jeżdżącym pomiędzy miejscowością Rathewalde, a hotelem w okolicy mostu. Źródłem nazwy jest wąska skała najdalej wysunięta nad Łabę, czyli “baszta”, która wznosi się na wysokości 190 m nad taflą wody.

Bastei jest jednym z najbardziej znanych punktów widokowych w Szwajcarii Saksońskiej i najczęściej odwiedzanym miejscem w tym regionie. Turystów przyciągają tam widoki na kurort Rathen, Łabę i jej lewy brzeg. Wśród charakterystycznych punktów, które możemy zobaczyć z mostu znajdują się: Twierdza Königstein, zespoły skalne Lilienstein oraz Pfaffenstein.

Most jest połączony z wieloma innymi punktami widokowymi. Jednym z nich są pozostałości po Zamku Neurathen, skąd zobaczyć można prawy brzeg Łaby. Poza tym turyści odwiedzają także punkty Ferdinandstein oraz Kleine Gans. Most Bastei stanowi ważny węzeł szlaków. Wychodzące stąd trasy docierają do wielu punktów często odwiedzanych przez turystów.

Znajdujący się u podnóża szczytu teatr na świeżym powietrzu może pomieścić 2000 osób. Co roku odbywa się tutaj kilkadziesiąt różnorodnych występów lub przedstawień. Schodząc szlakiem w kierunku Łaby, turyści odwiedzają również Amselsee – niewielkie jezioro, znajdujące się w dolinie rzecznej, w okolicach miasta Rathen.

W okolicach kompleksu skalnego rozwinęła się sieć usługowa. Działa tu czterogwiazdkowy hotel, kilka restauracji i kawiarni, liczne sklepy z pamiątkami i niewielkie bary. Najbliższe budynki o charakterze schronisk są oddalone od mostu o około pół godziny pieszej drogi.

Dodatkową atrakcją są mknące po szlaku pociągi, które z dużej wysokości wyglądają jak te zabawkowe, którymi uwielbiają się bawić dzieci, a często również dorośli. ;))

Wśród tych unikatowych i finezyjnie wyrzeźbionych piaskowców, rosną powykręcane drzewa, głównie sosny, które nadają formacji skalnej jeszcze większego uroku i niezwykłości. Skojarzenia ze słynną sosną na Sokolicy w Pieninach są tu jak najbardziej trafne.

W Parku Narodowym Saskiej Szwajcarii natura ma prawo rządzić się własnymi zasadami. Lasy mogą się naturalnie odmładzać, drzewom wolno się zestarzeć, obumrzeć i przewrócić.

Jest on nazywany również parkiem leśno-skalnym. Najróżniejsze biotopy, ułożone niczym mozaika, tworzą system naczyń połączonych, którego struktura przypomina piętrową budowlę. 

Suche lasy rafowe przecinają wilgotne, chłodne wąwozy i doliny. Lasy liściaste porastają przeważnie podłoża bazaltowe i granitowe. Góry stołowe i rozłożyste masywy skalne zapewniają schronienie wielu gatunkom zwierząt, które przystosowały się do panujących tu warunków.

Na Bastei można się dostać czterema szlakami pieszymi:

⇒ z Rathewalde przez wodospad Amselfall

⇒ z Stadt Wehlen, kontynuacja w kierunku Rathen

⇒ z Lohmen przez schroniska Waldidylle oraz Steinerner Tisch, kontynuacja w kierunku Rathen

⇒ z Rathewalde przez schronisko Steinerner Tisch

Dla turystyki Saska Szwajcaria została “odkryta” na początku XIX wieku, zaś autorem nazwy jest szwajcarski malarz Adrian Zingg, który tak nazwał w 1800 roku ten rejon Saksonii. Przyjęła się też analogiczna nazwa Czeska Szwajcaria (České Švýcarsko), a także nazwa zbiorcza: Sasko-Czeska.

W Internecie można znaleźć wiele wpisów, artykułów, relacji ludzi, blogerów, turystów, zachwyconych i oczarowanych widokami w Saskiej Szwajcarii. I słusznie, ponieważ dominują w niej panoramy i krajobrazy z najwyższej półki i to nie tylko skalnej. ;))

Mówi się, że “kropla drży skałę”. Ile kropel wydrążyło baśniowe pejzaże Bastei? Pewnie tyle, ile ziaren przeróżnych minerałów buduje całą formację.