Dzisiaj prezentuję drzewo nr 5. w moim TOP 13 okazów dendroflory parku w Oławie. Drzewo, które nie można nie zauważyć, spacerując po “dżunglowej” części oławskiego parku. Drzewem tym jest najpotężniejszy w całym parku jesion wyniosły. Okaz, który “pręży muskuły”, a jego biceps jest większy niż u najbardziej napakowanych kulturystów. ;))

Drzewo wyrosło w pobliżu rowu z wodą, dzięki czemu – przy normalnych warunkach hydrologicznych – ma stały dostęp do wody. Jesion ten wyróżnia się elegancką sylwetką, ma wysoki i regularny pokrój. Jesiony potrafią wyrosnąć na potężne drzewa i czasami przypominają nasze wspaniałe dęby szypułkowe.

Chociaż o jesionie już podawałem wiele informacji w opisie alei jesionowej z Bukowiny Sycowskiej oraz jesionu “Bolko” rosnącego przy schronisku “Muflon”, w pobliżu Dusznik-Zdroju to warto jeszcze wspomnieć o pewnych ciekawostkach tego arystokratycznego drzewa naszej rodzimej dendroflory.

Po pierwsze jesion wyniosły jest uważany za najwyższe rodzime drzewo liściaste w Europie. Rosnący na terenie Białowieskiego Parku Narodowego osobnik mierzący 45.3m jest jednym z najwyższych, notowanych drzew liściastych w Polsce.

Po drugie – jesion wyniosły posiada największy zasięg korzeni bocznych spośród wszystkich rodzimych europejskich drzew. Po trzecie – gatunek jesion wyniosły istnieje około 10 mln lat i tym samym należy do najstarszych gatunków drzew. 

Jesion wyniosły rośnie szybko przez pierwsze około 40 lat, potem tempo jego wzrostu zaczyna spadać. W wieku mniej więcej 100 lat wzrost na wysokość praktycznie ustaje. Jesiony to przede wszystkim drzewa użytkowo-ozdobne, sadzone głównie jako przydrożne i parkowe, ze względu na duże tempo wzrostu często wykorzystywane do szybkiego uzyskiwania zadrzewień terenów zurbanizowanych.

Twarde drewno jesiona jest cenione w przemyśle stolarskim i meblowym. Jesion wyniosły jest rośliną leczniczą o działaniu żółcio- oraz moczopędnym. W medycynie ludowej napary z jego liści używano jako środka przeczyszczającego i poprawiającego przemianę materii a także do leczenia reumatyzmu. Kora jest wykorzystywana w lekach przeciwgorączkowych (zastępuje chininę).

Oławski jesion ma 436 cm obwodu pierśnicowego (pomiar dokonany w dniu 7 maja 2016 roku). Jest on zdecydowanie najgrubszym przedstawicielem tego gatunku na terenie miasta Oława. Jego stan jest dobry, ale od jakiegoś czasu widać nieliczne suchoczuby i zmiany na korze, świadczące o pogarszającym się stanie zdrowia tego wyjątkowego drzewa.

Jesiony późno pokrywają się liśćmi. Widać to dobrze na zdjęciach z miesiąca kwietnia i maja, gdzie pozostałe drzewa mają już pełne ulistnienie, a jesion jest jeszcze w szacie zimowej (bezlistnej). Wynika to z tego, że jego liście są bardzo wrażliwe na wiosenne przymrozki, przez co drzewo woli nie ryzykować wcześniejszym wypuszczeniem liści i ryzykiem przemarznięcia. Pomimo tego, jesiony są odporne na mróz.

W sprzyjających warunkach, jesiony potrafią żyć 400 lat, a nawet więcej. Z tego też powodu można je zaliczyć do drzew długowiecznych jak na nasze rodzime gatunki. Poza opisywanym okazem, w oławskim parku rośnie jeszcze co najmniej kilka, znacznie wyróżniających się jesionów.

Nie są one tak grube, jak prezentowany okaz, ale rosną w zwarciu przez co mają piękne, długie i proste pnie i z biegiem lat mogą stać się jednymi z najokazalszych drzew w parku. Przed nami weekend ze znacznie przyjemniejszymi temperaturami niż te, które miały miejsce tydzień temu. Zatem warto wybrać się do pobliskich parków i poszukać najciekawszych okazów dendroflory. Miejskie parki to “kopalnia” ciekawostek dendrologicznych. Warto o tym pamiętać. ;))