Perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich. Tuzy cyklu 2019. Część 2/2.
Perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich.
Tuzy cyklu 2019. Część 2/2.
W drugiej części cyklu pereł dendroflory Wzgórz Twardogórskich 2019 zaprezentowałem wybrane drzewa rosnące przede wszystkim w lasach w pobliżu Twardogóry, Moszyc i Goszcza, po czym powróciłem do miejsca startowego, czyli do Bukowiny Sycowskiej. Najbardziej niezwykła aura, która zainspirowała mnie do napisania trzech części o dębach szypułkowych von Reichenbach panowała (i obecna jest nadal) wokół zapomnianego Mauzoleum tego rodu wśród dziesiątek starych nekropolii.
Równie niesamowite miejsce to las goszczańsko-moszycki, w którym rośnie wiele starych dębów i które w większości już zaprezentowałem w cyklach 2018 i 2019. W tegorocznym jeszcze raz do niego powrócę. W przyszłym tygodniu opublikuję preludium do cyklu 2021, a w odrębnym wpisie zaprezentuję pierwsze drzewo. Teraz czas na przypomnienie sylwetek pozostałych drzew cyklu 2019.
(14) “Wysmukły” buk zwyczajny między Bukowiną Sycowską a Twardogórą Sycowską
(obwód pierśnicowy pnia około 300+ cm)
W lasach pomiędzy Bukowiną Sycowską a Twardogórą Sycowską rośnie jedno z najbardziej tajemniczych dla mnie drzew na tych terenach. Odnalazłem je w 2017 roku i do dzisiaj nie mogę odszukać ponownie, chociaż kilka wycieczek specjalnie poświęciłem, żeby w końcu zobaczyć drzewo po raz drugi.
Przy pierwszej i jedynej wizycie, nie zapisałem sobie współrzędnych GPS. Nie wiadomo, czy drzewo jeszcze istnieje, chociaż drwale nie potwierdzają jego wycięcia. Także następne poszukiwania nie zakończyły się odnalezieniem drzewa. Czy w końcu uda mi się je ponownie zobaczyć? Oto jest leśno-bukowińskie pytanie.
(15) Buk zwyczajny z „serduszkiem” między Bukowiną Sycowską a Twardogórą Sycowską
(obwód pierśnicowy pnia 375,50 cm)
Miłość mchem pokryta, miłość na bukowym pniu wyryta. Buk zwyczajny z “serduszkiem” o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym 375,50 cm to jedno z drzew, które rośnie w tzw. “enklawach” – czyli miejscach, które leśnicy pozostawili i nie prowadzą w nich gospodarki. Na drzewie, wiele lat temu, para zakochanych wyryła serce z inicjałami swoich imion. Może to głupota im nakazała, a może silne uczucie, dla którego stracili głowę? Pewnie już dawno o tym zapomnieli. Może nawet dawno się rozstali? Drzewo jednak pamięta, chociaż to ich miłosne wyznanie to dla buka rana, na szczęście niezbyt głęboka.
(16) “Ocalały” klon jawor z Twardogóry Sycowskiej
(obwód pierśnicowy pnia: 273 cm)
Tereny Wzgórz Twardogórskich nie obfitują w klony jawory. Tym bardziej, trudno jest tu odnaleźć jakichś wyjątkowy gabarytowo okaz tego gatunku. Niemniej, można spotkać osobniki o wymiarach pomnikowych, którym – mimo wszystko – daleko do krajowych rekordzistów jaworowych. Jednym z nich jest “ocalały” klon jawor z Twardogóry Sycowskiej o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym niecałe 300 cm.
Drzewo uniknęło wycinki, która przetoczyła się tu na wiosnę tego roku. Jest to osobnik znajdujący się w bardzo dobrej kondycji. Fakt ten zaskakuje jeszcze pozytywniej, patrząc na ilość betonu, który wylano na sferę życia drzewa. Pomimo stosunkowo niewielkich, jak na ten gatunek wymiarów, drzewo wygląda osobliwie i jest w bardzo ciekawy sposób ukształtowane.
(17) “Ranny” dąb szypułkowy za “Pięcioma Wspaniałymi”
(obwód pierśnicowy pnia: 410 cm)
W 2018 roku pokazałem i opisałem Twardogórską Aleję Dębową, potężnego “Staruszka” i dęby “Pięciu Wspaniałych”. Wszystkie te wspaniałe drzewa rosną w niewielkim, ale magicznym lesie goszczańsko-moszyckim. Za “Pięcioma Wspaniałymi” można spotkać następne, unikatowe dęby. To pierwszy z nich – “Ranny” dąb szypułkowy, jeden z najchudszych wśród tutejszej starszyzny, o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym 410 cm.
(18) Dąb szypułkowy “Stożek” za “Pięcioma Wspaniałymi”
(obwód pierśnicowy pnia: 539 cm)
Kolejny, wspaniały dąb szypułkowy za “Pięcioma Wspaniałymi”. “Trójzębna” korona, walcowaty pień i stożkowaty pokrój. Towarzyszy mu grzyb – chroniony ozorek dębowy. Nazwałem go “Stożkiem”. Jest to drugie, najpotężniejsze drzewo lasu goszczańsko-moszyckiego o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym 539 cm.
Pomimo podłużnego ubytku, ciągnącego się wzdłuż pnia, wypróchnień, wyłamań i obecności grzybów, dąb szypułkowy “Stożek” wydaje się być w zadowalającym stanie zdrowotnym. Jest pięknym i potężnym drzewem, przed którym warto zatrzymać się na dłużej.
(19) “Ukryty” dąb szypułkowy za “Pięcioma Wspaniałymi”
(obwód pierśnicowy pnia: 416 cm)
“Ukryty” dąb szypułkowy o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym 416 cm z lasu goszczańsko-moszyckiego to – według mnie – najtrudniejszy do odnalezienia dąb z całego, zacnego towarzystwa drzewnego tego lasu w ciepłej porze roku, kiedy teren ten wydaje się być namiastką niedostępnej dżungli. Rośnie on w jego tylnej części.
(20) „Dwu-przewodnikowy” dąb szypułkowy za “Pięcioma Wspaniałymi”
(obwód pierśnicowy pnia: 478 cm)
“Dwu-przewodnikowy” dąb szypułkowy o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym 478 cm to “niepoprawne” drzewo. V-kształtne rozwidlenie i “spłaszczony” pień. Indywidualista magicznego lasu goszczańsko-moszyckiego, “kiepski” ekonomicznie, niezależny i odrobinę “szalony” – testujący prawa fizyki i wytrzymałość mechaniczną. A jednak ta dzikość i nieokiełznanie mocno łapią za serce.
Ukazują one czar zachwycającej różnorodności drzew. Splot wielu czynników ukształtował to drzewo w tak osobliwy sposób. Przyroda chciała, Matka Natura wykonała. Drzewo potężne, majestatyczne, będące bardzo ważnym ogniwem tego lasu, którego unikatowość jest najmocniej odzwierciedlona właśnie w starych dębach. Trwaj jak najdłużej mocarzu!
(21) Dąb szypułkowy “Magazynier” za Moszycami
(obwód pierśnicowy pnia: 497 cm)
Z jednej strony potężny, dębowy mocarz goszczańsko-moszyckich terenów rosnący w zacisznym miejscu, w pobliżu niewielkiego bajorka. Z drugiej strony – weteran po przejściach, mocno sfatygowany, z całkowitym oderwaniem dużej części pnia i korony, ze zgnilizną w środku, tysiącem mrówek oraz… grabiami i łopatą.
(22A) Dęby szypułkowe von Reichenbach z Goszcza – Strażnik Tajemnicy
(obwód pierśnicowy pnia: 499 cm)
W goszczańskiej księdze zapomnienia zapisano: “On wyrośnie jako pierwszy tuż obok drugiego z wijącym się zielskiem. Zaś nazwą go Strażnikiem Tajemnicy. Będzie on odstraszał w nocy i zachwycał w dzień, rzucając wielki cień. To przy nim rozpoczyna się historia zapomnienia”.
(22B) Dęby szypułkowe von Reichenbach z Goszcza – Strażnik Mauzoleum
(obwód pierśnicowy pnia: 443 cm)
W goszczańskiej księdze zapomnienia zapisano: “Zaś przed murem – pomostem między lasem, a ciałami szlachetnych ludzi rodu von Reichenbach będzie rósł – zwrócony ku wschodowi – Strażnik Mauzoleum.
Będzie on strzegł tajemnicy Mauzoleum pieczołowicie, a jego cień, codziennie zawędruje po ścianie budowli. Czasami, w niegościnne, zimowe noce, krwawe łzy popłyną po policzkach aniołów”.
(22C) Dęby szypułkowe von Reichenbach z Goszcza – Strażnik Drogi
(obwód pierśnicowy pnia: 425,50 cm)
W goszczańskiej księdze zapomnienia zapisano: “Kiedy zaś częściowo runą mury, ukazując cmentarną głębię, wówczas pilnować jej będzie “Strażnik Drogi” – ostrzegając o nieuleganiu pokusie wejścia w nią.
Cień swojego majestatu skieruje w tę głębię. Wolą umarłych dusz będzie ostrzegał i odpychał tym cieniem, otaczając mrokiem światłość dnia. Jeżeli jednak jakichś zuchwalec w nią wejdzie, niechaj ten mrok, wleje się w jego duszę”.
(23) Dęby szypułkowe von Reichenbach z Goszcza – najgrubszy dąb “Strażnik cieni i dusz”
(obwód pierśnicowy pnia: 501,50 cm)
W goszczańskiej księdze zapomnienia zapisano: „A wśród kilku dębów pilnujących Tajemnicy, Mauzoleum, Drogi i miejsca pochówku szlachetnego rodu von Reichenbach, a także innych przodków goszczańskich terenów, będzie rósł i on – Strażnik Cieni i Dusz – najmocarniejszy w pniu.
W codziennym obrzędzie wędrówki cieni, wśród których skrywają się dusze pochowanych tu umarłych istot, Strażnik będzie je chronić i prowadzić, aż do przejścia za granicę mroku. On zaś sam jest najbliższym świadkiem ceremonii wiekuistego zapomnienia”…
(24) Dęby szypułkowe von Reichenbach z Goszcza “W cieniach zapomnienia”
W GOSZCZAŃSKIEJ OTCHŁANI, W CIENIACH ZAPOMNIENIA, WŚRÓD STARYCH DĘBÓW, TOCZY SIĘ KLĄTWA PRZEZNACZENIA…
To była ostatnia, trzecia część o dębach i mauzoleum czcigodnych Reichenbachów. Najbardziej osobista i częściowo oddająca to, co czuję w tym miejscu, kiedy wiosenne, nowe życie tańczy razem z zapomnieniem i śmiercią cmentarnego walca…
Wtedy to nakręciłem taki film:
https://drive.google.com/drive/folders/1YqiBhoFvtAUSiE-sj_glhJ0Gw1tl4DEY
(25) “Waleczny” żywotnik zachodni oparty na jaworze z Bukowiny Sycowskiej
(obwód pierśnicowy pnia: niezmierzony)
Najmniejszym drzewem, które zaprezentowałem dotychczas w cyklach pereł dendroflory Wzgórz Twardogórskich jest “Waleczny” żywotnik zachodni, który rośnie w Bukowinie Sycowskiej, w pobliżu zrujnowanego domku, będącego – prawdopodobnie jeszcze przed pierwszą wojną światową – restauracją.
