Codziennie wstaje Słońce i daje nam nadzieję na pomyślny dzień. Szczęśliwy ten, któremu dane będzie zobaczyć jego zachód wieczorem. Wielu z nas go jednak nie zobaczy. Miliony wydarzeń i miliardy ludzi. Nieokiełznane przez nas żywioły sterują ludzkością, jej wzlotami, upadkami, tragediami i nadziejami. Rok po roku. Ludzie rodzą się i odchodzą.

Wielu powiada, że wiara czyni cuda, że daje nam nadzieję na kres wiecznych trudów, dramatów, nieprzewidzianych historii. Mówią, że to Bóg, który nas kocha i który nam wybaczy nasze słabości i podłości. Da nam życie wieczne i nową przestrzeń, w której zapanuje harmonia, zgoda i miłość. Wielu też zaprzecza, twierdząc, że to kłamstwa, manipulacje i zmyślone opowieści.

I jakkolwiek na to spojrzysz i w co wierzysz lub nie, spójrz podczas tych wyjątkowych dni na siebie i w głąb siebie. Sam jesteś człowieku ogromnym cudem, zlepkiem nieprawdopodobnych i skomplikowanych narządów i układów ściśle ze sobą współpracujących. Codziennie wykonujesz setki działań i nawet się nad tym nie zastanawiasz. A przecież to, że chodzisz, śpiewasz, robisz zakupy, kierujesz samochodem, uprawiasz sport czy rozmawiasz z innymi to jest cudem. Tylko dla Ciebie zbyt powszednim i oczywistym aby rozpatrywać to na wyższym stopniu świadomości.

Ale zatrzymaj się w tych dniach na chwilę. Popatrz w niebo na gwiazdy. Spójrz na Wielkanocną pełnię Księżyca i na życiodajne Słońce oddalone od Ciebie 150 mln kilometrów. Czyż nie widzisz jaki jesteś mały? Jaki ogromny jest Wszechświat i jakim pyłkiem w nim jesteś? Czyż nie chciałbyś kiedyś zobaczyć go z bliska? Czy jesteśmy tu tylko po to aby odbębnić “swoje” i umrzeć na zawsze? Chyba nie o to chodzi Mistrzowi, który ulepił Błękitną Planetę kilka miliardów lat temu. Zdrowych, Spokojnych, Radosnych i Wspaniałych Świąt! ;))