Wybrane drzewa Parku w Pawłowicach (m. Wrocław). Cz. 5/5.

Buk pospolity w formie purpurowej 440 cm.

Ostatnie drzewo w pawłowickim parku, które postanowiłem przybliżyć to buk pospolity w formie purpurowej, który rośnie w pobliżu tylnego wejścia do pałacu Kornów. Połączenie kunsztu perełek architektury minionych wieków z okazałymi drzewami, stanowi – według mnie – jeden z najpiękniejszych elementów kompozycji dawnej sztuki ogrodnictwa i architektury krajobrazu.

Fenomen drzew, zresztą jeden z wielu tysięcy, polega na tym, że stare, potężne drzewo zawsze pasuje do tego typu budowli, bez względu na gatunek, chociaż najczęściej sadzono najznamienitsze gatunki rodzimej dendroflory i wybrane egzoty.

Dlatego przy pałacach spotkamy majestatyczne dęby, potężne lipy, ogromne platany, przecudne buki, zdumiewające elegancją tulipanowce i wiele innych gatunków, które w zdecydowany sposób podkreślają wykwintność i piękno misternej całości.

Nie inaczej jest z pawłowickim bukiem, który rośnie w specjalnie dla niego przygotowanym miejscu. Ma dużo swobody, gdyż jest to drzewo soliterowe. Można go podziwiać w całej okazałości przez cały rok, nie przejmując się, że w okresie wegetacyjnym zostanie przysłonięty przez inne drzewa.

OBWÓD PIERŚNICOWY PNIA

Obwód pierśnicowy pnia drzewa wynosi 440 cm. Jest to jeden z grubszych buków formy purpurowej we Wrocławiu. Wciąż nie wiem, który jest najgrubszy, niemniej pawłowicki osobnik na pewno znajduje się wśród tych najgrubszych.

Pień drzewa jest bardzo dobrze wyeksponowany, z każdej strony zachwyca swoim malowniczym wyglądem. Buk rośnie na płaskim terenie i dlatego nie wykształcił masywnych i okazałych napływów korzeniowych, ale i tak, część odziomkowa pnia stanowi mocny punkt urody okazu.

Warto też zwrócić uwagę, jak zmienia się wygląd pnia pod wpływem padania promieni słonecznych. Generalnie, aby wydobyć z drzewa najpiękniejsze oblicza, należałoby przy nim posiedzieć kilka godzin i zwracać uwagę na zmieniające się usłonecznienie buka oraz wędrówkę promieni słonecznych, a także cieni rzucanych przez pień i koronę. To zadanie dla bardziej “nawiedzonych” miłośników drzew. ;))

Warto też przejść przez bramę na drugą stronę i obejrzeć pień z tej perspektywy. Ten, kto wybrał miejsce dla posadzenia tego drzewa, zrobił to genialnie. Wychodzisz z bramy, a tu wita cię wspaniałe drzewo. Gdyby umiało mówić to może by powiedziało – witaj w moich bukowych progach przyjacielu!

Pawłowicki buk wykształcił – jak przystało na osobnika soliterowego – rozłożystą, szeroką i nisko osadzoną koronę. Stan zdrowotny drzewa jest zadowalający, ale w koronie notuje się posusz i wyłamania pojedynczych konarów. Dolne partie pnia zostały chirurgiczne pozbawione kilku, najniżej rosnących konarów.

PODSUMOWANIE

1) Ostatnim, znacznie wyróżniającym się drzewem w pawłowickim parku jest buk pospolity w formie purpurowej, który rośnie w pobliżu wejścia do pałacu Kornów. Dla mnie jest to jeden z najpiękniejszych segmentów dawnej sztuki architektury krajobrazu – połączenie perełki budowlanej z majestatem okazałych drzew.

2) Obwód pierśnicowy pnia drzewa mierzy 440 cm. W związku z tym należy go zaliczyć do czołówki najgrubszych osobników tej formy we Wrocławiu. Drzewo odznacza się zadowalającym stanem zdrowotnym. Dolna część pnia została chirurgicznie pozbawiona kilku konarów, a w koronie notuje się trochę posuszu i naturalnych wyłamań nielicznych konarów/gałęzi.

3) Pawłowicki buk rośnie w miejscu szczególnie urokliwym. Teren wokół pałacu jest czysty, zadbany, dzięki czemu mamy tu wrażenie dużej estetyki i elegancji. W pobliżu rośnie jeszcze wiele innych ciekawych drzew, które także warto obejrzeć podczas spaceru po tym pięknym parku.