Pomnikowy bluszcz pospolity z Karpacza.

Przed złymi mocami.

Okno którego budynku w Karpaczu jest najpiękniejsze i najbardziej urokliwe? Odpowiedź – budynku, który znajduje się przy ul. Myśliwskiej 2. Nie tylko wysokie lub stare czy grube drzewa potrafią zaskoczyć miłośników przyrody i dendroflory. Czasami niepozorna osobliwość może zachwycić równie mocno. Taką na pewno jest pomnikowy bluszcz pospolity z Karpacza.

Bluszcz ten został uhonorowany jako pomnik przyrody na podstawie rozporządzenia Wojewody Jeleniogórskiego nr 7/91 z dnia 04.11.1991 r. Cechą charakterystyczną bluszczu pospolitego są jego zimozielone pojedyncze liście pnące się dzięki drobnym korzeniom przybyszowym umiejscowionym na pnączu.

Pomnikowy bluszcz z Karpacza wygląda zjawiskowo i uroczo. Możemy w nim wyróżnić trzy główne strefy (wiązki) korzeniowe, oddalone od siebie mniej więcej w tej samej odległości. Natomiast część ulistniona w finezyjny sposób oplata okno. Całość tworzy niepowtarzalny klimat i przypomina kadr z jakiejś baśni lub bajki.

Na wsiach bluszcz był sadzony przed chatami, ponieważ uważano, iż posiada właściwość wyciągania z ziemi wilgoci, ale również  w wielu wierzeniach europejskich bluszcz rosnący na ścianach domów miał chronić jego mieszkańców przed czarami i urokami.

Bluszcz jest rośliną o małych wymaganiach, łatwo przystosowująca się do rozmaitych warunków bytowania, preferująca łagodny, oceaniczny klimat oraz próchnicze, żyzne i wapienne gleby. Bluszcz pospolity jest znany z tego, że bardzo lubi zacienione i wilgotne stanowiska, dlatego najczęściej można go spotkać w gęstych, cienistych i wilgotnych lasach.

To prawda, jednak w fazie generatywnej (kwitnienie) pnącze wymaga dużo światła i dlatego właśnie wspina się ona na drzewa kwitnąc głównie wysoko w ich koronach.

Ponadto, jako roślina bardzo dobrze przystosowująca się do każdych niemal warunków, bluszcz potrafi rosnąć nawet w pełnym słońcu, np. na nieocienionych ścianach budynków. Osobniki płożące się po ziemi są zwykle całkowicie odporne na mróz (chroni je zalegająca warstwa śniegu) natomiast jako pnącza mogą przy dużych mrozach przemarzać (z tego powodu na obszarach o szczególnie surowym klimacie bluszcze występują przede wszystkim w postaci płożącej się po ziemi).

Bluszcz osiąga wiek 200-300(400) lat. Główne zastosowanie bluszczu polega na wykorzystaniu jego możliwości porastania pionowych powierzchni. Może on na przykład upiększać ściany budynków, zakrywać brzydko wyglądające fragmenty muru czy wreszcie stanowić rodzaj żywopłotu (pnąc się po ogrodzeniu). Nie bez znaczenia są tu jego zimozielone liście. Poza zewnętrznymi nasadzeniami, bluszcz pospolity stanowi niezwykle popularną roślinę doniczkową.

Źródło i więcej na temat bluszczu: https://drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/bluszcz/bluszcz_pospolity/bluszcz_pospolity.php

Bluszcz wytwarza dwa rodzaje korzeni. Korzenie rosnące w ziemi mają standardowe znaczenie, tzn. zaopatrują roślinę w wodę i składniki mineralne. Zupełnie inne korzenie tworzą się na płonnych pędach bluszczu – są to korzenie przybyszowe pełniące funkcję mechanizmu czepnego. Ponieważ korzenie przybyszowe dużej części realizują zadanie utwierdzania rośliny w podłożu, korzenie rosnące w glebie nie muszą być silne i grube.

PODSUMOWANIE

1) Jaka jest recepta na czary i uroki, czyli “złe” moce? Posadź bluszcz. Tak wynika z wielu legend i europejskich wierzeń. I nie rozdrabniając się, ile jest w tym prawdy, a ile zabobonów, bluszcz pospolity to wyjątkowo osobliwe pnącze, które nadaje obiektom po których się pnie, w tym budynkom i drzewom, bardzo osobliwego, tajemniczego i wyrafinowanego wyglądu. Takim przykładem jest pomnikowy bluszcz pospolity z Karpacza, ale miejsc, w których możemy podziwiać okazałe bluszcze jest w kraju znacznie więcej.

O pomnikach przyrody w Karpaczu warto przeczytać artykuł Marka na pomniki-przyrody.pl : http://www.pomniki-przyrody.pl/?p=134