Pomnikowy tulipanowiec amerykański w Goczałkowie Górnym.

Goczałków Górny to kilkusetosobowa wieś położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Strzegom. Do wojewódzkiego rejestru zabytków miejscowości wpisano:

• zespół pałacowo-folwarczny w skład którego wchodzą:

  • pałac, wybudowany w 1615 r., przebudowany w 1889 r.

  • park krajobrazowy z końca XIX-XX w., obecnie jego pozostałości, ponieważ został zrujnowany za czasów PRL

  • folwark z końca XVIII w., przebudowany w XIX w. i na początku XX w.

Początki pałacu sięgają 1615 roku. Obiekt został przebudowany na przełomie XVIII i XIX w. oraz w 1889 r. Był siedzibą jednej gałęzi starego szlacheckiego rodu von Richthofen. Ostatnim właścicielem Goczałkowa Górnego do końca II wojny światowej była Spółka Cukrownicza Goczałków (niem. Zuckersiederei Gutschdorf GmbH), która była w rękach rodziny Richthofenów.

W 1945 roku pałac wraz z gruntami przejął PGR, a następnie przeszedł pod administrację Stadniny Koni w Strzegomiu. W pałacu urządzono biura i mieszkania dla pracowników. W majątku obecnie gospodaruje Instytut Nawozów Sztucznych Puławy – Gospodarstwo Doświadczalne Goczałków. Po pożarze w 2007 roku prowizorycznie wyremontowano dach a obiekt stoi pusty i nie jest użytkowany.

W resztkach parku zachowało się trochę starszego drzewostanu, jednak nie odnaleźliśmy na jego terenie grubych, sędziwych okazów poza lipą w dość kiepskim stanie. Najbliżej pałacu rośnie jedno z najcenniejszych drzew, które uhonorowano pomnikowym statusem.

Jest nim tulipanowiec amerykański, który powołano na pomnik przyrody na mocy rozporządzenia nr 11 Wojewody Dolnośląskiego z dnia 8 sierpnia 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody.

Według informacji zawartych w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody ( Tulipanowiec_amerykański_w_Goczałkowie_Górnym ), obwód pierśnicowy pnia okazu wynosi 352 cm, a jego wysokość 26 metrów.

Najnowszy pomiar obwodu pnia na wysokości pierśnicy, wykonany przez tree hunterów 7 stycznia 2023 roku, dał wynik 365,50 cm. Pomnikowy tulipanowiec to soliter rosnący na przypałacowej polanie, mający swobodny dostęp do światła.

Drzewo posiada charakterystyczny dla tego gatunku pokrój, czyli jest wysokie, okazałe i wykształciło dość gruby pień oraz niezbyt szeroką, wyniesioną koronę. W rejestrach nie podano wieku tulipanowca, ale na pewno nie jest to osobnik zbyt stary.

Kiedy odwiedziliśmy Goczałków Górny i pomnikowy okaz, obok jego pnia stała jakaś sporej wielkości beczka/zbiornik z nieznaną nam zawartością. Sam park dosłownie “tonął” w puszkach po piwie, których w ciągu zaledwie kilkunastu minut, zebraliśmy 3 duże reklamówki.

W leżących na ziemi liściach odnaleźliśmy również niewielki głaz, który do mojego obiektywu “wlazł”. ;))

Na przeciwległym krańcu polany rośnie lipa o której wspomniałem w pierwszej części wpisu. Drzewo odbudowuje koronę na bazie pędów wtórnych po utracie pierwotnej, jest całkowicie wypróchniałe wewnątrz i pewnie zapomniane, bo “stare, brzydkie i zniszczone”. Tymczasem nam od razu spodobała się sędziwa staruszka, którą uwieczniliśmy na fotografiach. Na tym kończę ten krótki artykuł, tym razem bez podsumowania. Chociaż raz wyszło mi krótko, bez zbytniego ubarwiania. ;))